Hoe motiveer ik mijn kind?

3 voorbeelden en 3 tips

Ben jij 2020 ook begonnen met goede voornemens? Veel ouders om mij heen wel: ze willen meer tijd voor zichzelf! Herkenbaar om de hele dag alleen maar voor de kinderen bezig te zijn? Dat is prima natuurlijk, maar een aantal dingen kunnen ze ook echt zelf doen: hun speelgoed opruimen, hun tas leegmaken en opruimen, hun pyjama op bed leggen, de tafel afruimen… je kent het vast wel.
Maar hoe pak je dat aan? Als je ze continu maar vertelt wat ze moeten doen, wordt de sfeer er ook niet beter op. Hoe zorg je ervoor dat ze dit gewoon uit zichzelf doen? Dat ze gemotiveerd zijn om ook minder leuke klusjes te doen, maar die er in onze ogen wel gewoon bij horen?

Ryan & Deci (2000) hebben het antwoord met hun Self-Determination Theory (SDT). Deze theorie stelt dat ieder kind (en wij ook) drie basisbehoeften heeft: autonomie, competentie en verbondenheid. Deze behoeften zijn bij iedereen permanent aanwezig. Wanneer aan al deze behoeften voldaan wordt, krijg je… tadaaaa… intrinsieke motivatie! Bovendien stelt SDT dat de mate waarin elk van deze drie basisbehoeften aanwezig is, een behoorlijke impact kan hebben op het welbevinden. En dat is toch wat we willen: een kind dat lekker in zijn vel zit!

Voordat je aan de drie basisbehoeften kan gaan werken, is het handig om te weten wat autonomie, competentie en verbondenheid precies betekenen. Eigenlijk is het heel simpel en wellicht herkenbaar bij jezelf: je wil zelf dingen bepalen, uitzoeken en uitproberen (autonomie). Het is fijn als je het gevoel hebt dat je dit ook lukt (competentie) en dat hetgeen je doet in een fijne omgeving gebeurt met mensen die om je geven en je ook vertellen dat je het goed hebt gedaan (verbondenheid). Herkenbaar hè? Eigenlijk best logisch dat onze kinderen ook dit fijne gevoel willen hebben. Maar ja, je wil ze niet alles zelf laten beslissen, want dan eten we iedere dag pannenkoeken! Hoe vind je de gulden middenweg? Lees meer over de plaats van de Self determination Theory in het programma van Monkey Moves op de Multisport pagina

Ik geef je drie praktische voorbeelden in dit blog en sluit af met 3 tips over hoe jij deze theorie kunt toepassen als jij jouw kind mee wilt krijgen in jouw plannen.

Drie praktische voorbeelden van de Self Determination Theory in actie

‘’Mam, ik wil verven!’’

Pffff denk ik, niet nu… ik heb het huis net helemaal gepoetst en dat wordt vast een kliederboel! Ik wil eigenlijk ‘nee’ zeggen, maar doe het toch niet. In plaats daarvan zeg ik: ‘’Dat is inderdaad een goed idee! Ik ben alleen bang dat het zo’n kliederboel wordt. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat dat niet gebeurt?’’ Mijn dochter voelt ineens een hele verantwoordelijkheid (autonomie) en loopt al naar de kast om een onderlegger en schort te pakken. ‘’Wat een goed idee, dat zal zeker helpen. Ik denk dat het je gaat lukken om de tafel netjes te houden (competentie).’’ Terwijl ze aan het verven is, ga ik kijken: ‘’Wow, wat een prachtige eenhoorn ben je aan het maken! En… wat ziet de tafel er nog netjes uit. Super zeg (verbondenheid).’’

‘’Nee, ik wil niet naar huis!’’

Het is 17.00u en ik moet nog koken, voordat m’n kinderen dadelijk naar de sportles moeten. Maar ja, we zitten hier in de speeltuin. Veel te leuk om naar huis te gaan. Dat wordt weer een gedoe, terwijl ik eigenlijk rustig wil kunnen koken dadelijk… Ok, ik pak het dit keer anders aan. Ik loop naar m’n kinderen die op de glijbaan zitten: ‘’Ha kanjers! Wat zijn jullie heerlijk aan het spelen (verbondenheid). Mama moet dadelijk gaan koken thuis, zodat jullie op tijd bij de sportles zijn.’’ In plaats van te zeggen ‘’dus we gaan nu’’, zeg ik: ‘’Hoe vaak willen jullie nog van de glijbaan voordat we naar huis gaan (autonomie)?’’. De kinderen kiezen ervoor om nog drie keer te glijden. Prima! Dan duurt het 2 minuten langer, maar kunnen we daarna gezellig in de bakfiets terug naar huis fietsen.

‘’Ik wil niet opruimen!’’

Daar ligt die pyjama weer midden in de gang. Zal ik hem gewoon op bed leggen? Dan is het snel gebeurd en heb ik ook geen strijd, in deze drukke ochtendspits waarin we ons allemaal klaar moeten maken voor school en werk. Maar eigenlijk wil ik gewoon dat ze het zelf doet, altijd, uit zichzelf! Ik besluit toch om m’n dochter erbij te roepen. ‘’Ha lieverd, ik zie jouw pyjama hier op de grond liggen. Ik vind het fijn als je iedere ochtend je pyjama zelf op bed legt. Je bent al vijf, dus dit kun je al goed zelf doen (competentie). Als je mama helpt om de klusjes te doen die je al kan, heeft mama straks tijd over om nog iets leuks met je te doen (verbondenheid). We kunnen nog even samen kleuren of een boekje lezen. Wat vind je leuk om straks te doen (autonomie)?’’ .. ‘’Ok, als jij dan even je pyjama opruimt, smeer ik vast je boterham.’’

Dus… geef je kinderen de ruimte binnen een duidelijk gesteld kader. Laat ze het gevoel ervaren dat ze iets kunnen, geef complimenten en niet onbelangrijk: neem de tijd en geniet van ze!

3 tips om direct zelf met intrinsieke motivatie aan de slag te gaan

Tip 1: Geef je kinderen de ruimte door ze zelf keuzes te laten maken. Geef altijd een duidelijk gesteld kader waarbinnen de keuzes gemaakt kunnen worden.

Tip 2: Geef je kinderen complimenten. Zeg niet alleen ‘’Goed zo’’, maar vertel wat je goed vindt en waarom je dit vindt.

Tip 3: Neem wat momenten op de dag echt de tijd voor je kinderen. Speel met ze en en geniet van ze!

Heel veel succes met deze tips en we horen natuurlijk heel graag of het lukt en waar je tegenaan loopt.